Nu hoor ik sommige denken 'zaterdag ochtend 6 uur, je bent gek!'. Tja gek ben ik idd wel een beetje, maar dat is weer een heel ander verhaal. De reden om zo vroeg uit de veren te komen is de aanwezigheid van een Afrikaanse woestijngrasmus in Alphen ad Rijn!
Deze mega zeldzame Afrikaanse soort (waarvan de eerste in NW europa) was een aantal dagen geleden ontdekt door een rattenvanger, die hem doorgaf aan Adri de Groot. Hij heeft de vogel i.v.m. verstoring pas later (dinsdag) gemeld. Verwacht was dat de vogel al lang gevlogen was. Maar de dag na de melding stond het weiland waar het vogeltje al vol met vogelaars. Wat blijkt, de vogel zat er nog!!! Wat een opluchting voor twitchend Nederland, die ondertussen gestrest het bericht van de gevlogen vogel lazen.
Het was woensdag en ik was niet voor 16:00 thuis, ging hem dus niet worden. Ook de donderdag en de vrijdag waren geen optie i.v.m. stage. Dus duimen dat hij blijft zitten en duimen voor vervoer.
Gelukkig melde mijn redders in nood al vrij snel, Jacob, Albert en meneer Molenaar zouden zaterdag gaan!
Maar goed, we gaan verder waar we waren gebleven. Rond kwart voor 7 stappen Jefta en ik naar buiten. Meteen schiet er een koude rilling over onze ruggen. Zou de winter in aantocht zijn? Na Arie-Willem opgepikte te hebben fietsen we verder richting huize Molenaar. Hier werd der Tomtom ingesteld op een ondertussen verborgen locatie in Alphen aan de Rijn. Met het eerste licht stapte we uit de auto voor een hek. Na een kwartiertje ploeteren over akkers en door weilanden stonden we op de locatie waar de Afrikaanse woestijngrasmus de afgelopen dagen gezien was.
Het was nog erg fris en er stond snijdende koude wind, waardoor het wachten nou niet echt comfortabel was. Maar goed voor een klapper van dit formaat (en dan bedoel ik niet de grootte) heb je zoiets graag over. Wel mooi was dat je de natuur tot leven zag komen midden in een oer Hollandse polder. Leuk waren nog 3 goudplevieren die luid roepend laag over kwamen. Ondertussen werden steeds meer vogels wakker. Zo zagen we graspiepers, kieviten, grote zilverreigers, smienten, wilde eenden, goudplevieren, spreeuwen en kauwen, maar nog geen enkel van het Afrikaantje.........
We stonden al ruim een half uur te speuren en te bibberen, maar ondanks dat alles wel zo'n beetje wakker was, zagen we de grasmus nog niet. Hij zou vannacht toch niet zijn vertrokken???!
Rond 08:10 kreeg een vogelaar naast ons een belletje dat iemand de vogel 2 percelen verder had gevonden! Hierop volgde direct een soort van marathon. Iedereen holde naar de vinder toe. Eindelijk konden we ons ondertussen koude en stijve lichaam weer even lekker warm lopen. Stampend door plassen, springend over hekken en rennend door het lange gras arriveerde we bij het groepje waar de vogel zou moeten zitten. Als we aankomen zien we hem meteen tussen de benen van de vogelaars door vliegen, waarna hij een paar meter verder in de slootkant dook. YES, wat een opluchting! In vlucht viel al meteen op hoe klein en licht het vogeltje is.
Ondanks het feit dat hij vlak voor ons zat, duurde het even voordat we hem in beeld hadden. Zo'n lichtbruin vogeltje valt zeker niet op tussen het dode gras! Maar goed, even later was hij prachtig in beeld!!! Wat een ongelofelijk fraai en bijzonder vogeltje!!!!
Toen het vogeltje een perceel verder ging zitten was het tijd voor de ontlading! Her en der werden handen geschut en klonken er er enthousiaste kreten! De vogel scharrelde nu onder een bruggetje, waar hij zich door de kijker nog steeds zeer fraai liet zien!
Hij vloog hierna weer een perceel verder, en besloten wij om langzaam aan weer richting de auto te gaan om nog een poging te doen om de kleine alk te vinden. De groep vogelaars was ondertussen flink gegroeid. Niet alleen met Hollanders, maar ook Franse, Duitse, Vlaamse en Engelse vogelaars die een flinke reis hebben gemaakt om deze kneiters zeldzame vogel te bewonderen!
Na weer een stuk door het boerenland geploeterd te hebben, kwamen we weer aan bij de warme auto. Na de schoenen en laarzen enigszins schoon gemaakt te hebben, was het tijd om op te warmen met een heerlijk bakkie koffie! Zoals altijd ging de koffie samen met een heerlijke stroopwafel!
Ondanks het feit dat de kleine alk nog niet gemeld was en er als wel was gezocht, werd de Tomtom werd toch ingesteld op Haamstede.
Bij de Brouwersdam vonden we helaas niet de gewenste zwarte zeekoet, dus reden we meteen door. In het haventje was er inderdaad geen spoor van de kleine alk te vinden. Helaas, maar nooit geschoten is altijd mis!
Wel leuk was nog een fraaie tureluur die daar op het slik liep.
Ook hier was het verre van warm, dus een 2e bakkie koffie + stroopwafel ging er met liefde in! Op de terugweg nog even over de Brouwersdam gegaan. Dit leverde dit maal nog een fraaie sneeuwgors op!
Eenmaal aangekomen in Alblasserdam besloten Jacob, Jefta, Albert en ik om nog even de Alblasserwaard uit te spitten op vogels. Op Nieuwland zoals altijd een behoorlijk aantal watersnippen. Ook dit keer weer 2 fraaie bokjes! Het meest opvallend was een enorme groep met vinken en ringmussen door elkaar, erg fraai om te zien. Helaas waren er 2 smurfjes die zich helemaal 'de bom' voelde op hun kleine motorvoertuigjes. Als ware helden (op sokken) reden ze telkens vlak voor ons langs, en joegen de groep telkens op. De jeugd van tegenwoordig..................... ;)
Ondertussen had ook Rik zich bij ons gevoegd, waarna we gezamenlijk het parkje aan de andere kant van de dijk rond speurde op vuurgoudhanen. Deze prachtige zangvogeltjes bleken er helaas niet te zitten. Maar een groepje staartmezen lieten zich daarin tegen prachtig zien! Wat blijven het toch ongelofelijk fraaie vogeltjes!
In het Alblasserbos van Papendrecht kwamen we nog een opvallende paddenstoel tegen, namelijk de roze stinkzwam. Voor de mensen die denken dat ik een kenner op het gebied van paddo's ben, moet ik helaas melden dat ik er niet meer dan 15 ken, waarvan de roze stinkzwam er 1 is. Dit komt vooral omdat ze meuren als een .....ehhh... stinkzwam! :)
Een stukje verderop kwamen we nog een paardenstaartachtige tegen. Welke het precies is weet ik nog niet, maar zodra ik het weet komt het online. Het blijkt hier achteraf om heermoes te gaan.
Als laatst namen we nog een kijkje in polder Wijngaarden. Hier vonden we tussen wat grote canadese en grauwe ganzen een aantal kruisingen tussen deze 2.
Langs de Wingersesteeg vonden we tussen de knobbelzwanen nog een kleine zwaan. Voor mij weer de eerste (- de vogel met de hangvleugel) deze winter!
Rond kwart voor 5 stapte ik het vertrouwde huisje op de Abbekesdoel weer in, en kon ik niets anders concluderen dan dat het een geslaagde dag was!
Met een geweldige klapper in de vorm van een prachtige Afrikaanse woestijngrasmus op de lijst kan je natuurlijk ook niet meer klagen! We hadden trouwens wel mazzel. Vanaf maandag is het weiland waar de vogel zat niet langer meer toegankelijk. De eigenaren doen dit i.v.m. vogelgriep zeggen ze, dus waren we nog net optijd! Blijft wel bizar, een Afrikaanse standvogel uit de woestijn in de oer Hollandse groene polders. Een waarneming om nooit meer te vergeten!
En natuurlijk weer met dank aan de Molenaars!
